Το σήμα της νίκης που χρησιμοποίησε ο Τσόρτσιλ αποτελεί παγκόσμιο σήμα επιτυχίας, θριάμβου και καταξίωσης
Εχει γίνει αρκετή συζήτηση τελευταία για την προέλευση του σήματος της νίκης «V» που χρησιμοποίησε ο Ουίνστον Τσόρτσιλ στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η χρήση των δύο ανοιχτών δαχτύλων με την υπόλοιπη γροθιά ενωμένη να δείχνει προς τα έξω έμεινε θρυλική, από τη σχετική χειρονομία του αξέχαστου «πατέρα της νίκης». Εν τούτοις η χειρονομία του είχε αρχικά αμφισβητηθεί. Διότι ο τότε ο άγγλος πρωθυπουργός όταν πρωτοέκανε τη σχετική κίνηση δημιούργησε παρεξηγήσεις έχοντας κάνει κάτι διαφορετικό!
Είχε την πρώτη φορά υψώσει τα δύο δάχτυλα με την υπόλοιπη γροθιά να δείχνει προς τα μέσα. Η χειρονομία αυτή είχε, και έχει, τελείως διαφορετική σημασία στην Αγγλία υποδηλώνοντας γενετική προσβολή έναντι όλων που αντικρίζουν ή αντιτίθενται σε αυτόν που έχει κάνει τη χειρονομία. Ο Τσόρτσιλ λέγεται πως το κατάλαβε όταν η σχετική φωτογραφία του δημοσιεύθηκε και αντιλήφθηκε τα σχόλια ανθρώπων του γραφείου του. Υπάρχει όμως ιστορική αναφορά για την προσβλητική αυτή χειρονομία. Ενώ το σημείο της νίκης, από την αγγλική λέξη Victory, χρεώνεται καθαρά στον Τσόρτσιλ, η υβριστική της άλλη εκδοχή πηγαίνει πολύ πίσω, στις αρχές του 15ου αιώνα.
Την εποχή εκείνη η Αγγλία πολεμούσε σκληρά με τη Γαλλία, στον περίφημο Εκατονταετή Πόλεμο. Οι Εγγλέζοι, αν και είχαν βγει νικητές από τις περίφημες μάχες του Κρεσί και του Πουατιέ, είχαν υποστεί στη συνέχεια σημαντικές μεταστροφές στις τύχες τους. Με επικεφαλής τον Ερρίκο Ε’, οι Αγγλοι αποφάσισαν να δώσουν την τελειωτική μάχη με τους αντιπάλους τους κοντά στην επαρχιακή γαλλική πόλη του Αζινκούρ. Εν τω μεταξύ, το μεγάλο φόβητρο ανάμεσα στους Αγγλους ήταν οι τοξότες τους. Προερχόμενοι κυρίως από το Τσέστερ της Δυτικής Αγγλίας και την Ουαλία οι χειριστές των μεγάλων τόξων (long bows), σε αντίθεση με τους Γάλλους των μικρών τόξων (short bows), έκαναν θραύση κατά των αντιπάλων τους θερίζοντάς τους από μεγάλη απόσταση. Γι’ αυτό οι αντίπαλοί τους συνήθιζαν, αιχμαλωτίζοντάς τους, να τους ακρωτηριάζουν τα δύο μεγάλα δάχτυλα των χεριών τους. Ωστε να μην μπορούν ποτέ πια να τα χρησιμοποιήσουν στη ζωή τους. Χλεύαζαν λοιπόν τους Αγγλους πριν από τη μάχη, όπως συνηθιζόταν τότε, απειλώντας πως θα τους έκοβαν τα δάχτυλα.
Πριν από το ξεκίνημα της σύγκρουσης λοιπόν στο Αζινκούρ, οι άγγλοι τοξότες ύψωναν τα δύο μεγάλα δάχτυλα του χεριού τους, με την υπόλοιπη γροθιά προς τα μέσα, και εκστόμιζαν ύβρεις προς τους Γάλλους υποδηλώνοντας γενετήσιες δραστηριότητες και πολεμικό θρίαμβο. Τελικά τη μάχη την κέρδισαν ο Ερρίκος Ε’ και η Αγγλία, με τους τοξότες της να επιφέρουν καταστρεπτικό χάος πάνω στις γραμμές του εχθρού. Εκτοτε, τα δύο δάχτυλα με τη γροθιά κλειστή προς τα μέσα υποδηλώνουν στην Αγγλία προσβλητική ύβρι και περιφρόνηση. Ο Τσόρτσιλ μετέτρεψε τη χειρονομία σε σήμα νίκης, στρέφοντας όμως τη γροθιά, με τα δύο ανοιχτά δάχτυλα, κλειστή προς τα έξω.
Η ιστορία κόντεψε λοιπόν να οδηγήσει σε παρεξήγηση, στην οποία αρχικά έπεσε ο πατέρας την νίκης. Τελικά όμως μετέτρεψε μια χειρονομία απειλής και περιφρόνησης σε παγκόσμια αναγνωρίσιμο σήμα νίκης και θριάμβου. Εκτοτε το σήμα της νίκης που χρησιμοποίησε ο Τσόρτσιλ αποτελεί παγκόσμιο σήμα επιτυχίας, θριάμβου και καταξίωσης.
Premium έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»
