Σαν σήμερα, 29 Ιουνίου, η έκρηξη στον Πειραιά που «οδήγησε» στην εξάρθρωση της «17Ν» – Το χρονικό των κρίσιμων ημερών

Μια έκρηξη, ένας τραυματίας, μια τσάντα γεμάτη αποδείξεις – Σαν σήμερα, πριν από 21 χρόνια ξεκίνησε να γράφεται το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας που συγκλόνισε τη μεταπολιτευτική Ελλάδα

Παρασκευή 21 Ιουνίου 2002. Αργά το βράδυ. Στα γραφεία μια μεγάλης Αθηναϊκής εφημερίδας επικρατεί αναβρασμός. Κανονικά θα έπρεπε όλοι να βρίσκονται κάπου αλλού αφού οι σαββατιάτικες εφημερίδες κλείνουν την ύλη τους νωρίς. Αυτό το βράδυ, ωστόσο, διαφέρει. Ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας έχει δώσει εντολή να ενημερωθούν πέντε δημοσιογράφοι και να επιστρέψουν στα γραφεία τους το συντομότερο δυνατό. Λίγη ώρα αργότερα, οι δημοσιογράφοι ακούνε έκπληκτοι τον αρχισυντάκτη τους, να τους λέει πως χρειάζεται να βρίσκονται σε ύψιστο συναγερμό γιατί «κάτι πολύ σπουδαίο θα συμβεί με τη 17 Νοέμβρη. Θα έχουμε συλλήψεις. Σας θέλω όλους σε εγρήγορση. Δεν αφήνεται καμία πληροφορία να ”πέσει” κάτω. Κάνετε ρεπορτάζ για τα πάντα».

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2002. Τα δημοσιογραφικά γραφεία έχουν πλέον «βουίξει» πως κάτι «μεγάλο έρχεται». Δεν είναι η πρώτη φορά που υπάρχουν αυτές οι πληροφορίες. Αυτή τη φορά, ωστόσο, όλες οι πηγές είναι κάθετες και ξεκάθαρες. «Σύντομα θα έχουμε συλλήψεις». Οι δημοσιογράφοι που καλύπτουν το αστυνομικό και το ελεύθερο ρεπορτάζ ενημερώνονται να έχουν τα κινητά τους ανοιχτά όλο το Σαββατοκύριακο. Και να μην απομακρυνθούν από την Αθήνα.

Σάββατο 29 Ιουνίου 2002. Νωρίς το απόγευμα. Οι κυριακάτικες εφημερίδες βρίσκονται ήδη στα περίπτερα της Ομόνοιας. Μια από αυτή, το «Βήμα της Κυριακής». Στο κλίμα των ημερών, σχεδόν προαναγγέλλει συλλήψεις, επικαλούμενο πηγές της αντιτρομοκρατικής. Πρώτο θέμα. Με μεγάλα γράμματα και τη σχετική φωτογραφία. Καμία διάθεση για παρερμηνείες. «Έρχονται συλλήψεις μέσα στα επόμενα 24ωρα».

Σάββατο 29 Ιουνίου 2002. Περίπου 10 το βράδυ. Ένας από τους ανώτατους αξιωματικούς της βρετανικής αποστολής της Σκότλαντ Γιαρντ στη χώρα μας, παντρεύεται και η δεξίωση γίνεται στο Λαγονήσι. Καλεσμένοι πολλοί βρετανοί και Έλληνες ανώτατοι αξιωματικοί και πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών. Το κλίμα είναι ευχάριστο όπως επιβάλει η περίσταση, ωστόσο, στα πηγαδάκια που στήνονται μοναδικό θέμα συζήτησης είναι οι εξελίξεις στην υπόθεση της «17Ν».

Σάββατο 29 Ιουνίου 2002. Το ρολόι δείχνει περίπου 22:25. Στα εκδοτήρια εισιτηρίων της Minoan Flying Dolphins, στην εξωτερική πλευρά του λιμανιού του Πειραιά, κοντά στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα. Δυο άνδρες προσπαθούν να κινηθούν στα κομμάτια του δρόμου πως ο φωτισμός είναι χαμηλότερος. Ένας από αυτούς πλησιάζει τα εκδοτήρια. Ο δεύτερος παραμένει στο πεζοδρόμιο. Ξαφνικά μια έκρηξη συγκλονίζει την περιοχή. Ο άντρας που ήταν κοντά στα εκδοτήρια σωριάζεται στο έδαφος, άσχημα χτυπημένος από την έκρηξη της βόμβας. Ο δεύτερος άντρας τον πλησιάζει και λίγες στιγμές αργότερα σπεύδει να εξαφανιστεί.

Λαγονήσι. Στην αίθουσα που βρίσκεται σε εξέλιξη η γαμήλια δεξίωση αρχίζει να επικρατεί διάχυτος αναβρασμός. Τα τηλέφωνα διακριτικά αρχικά και με μεγαλύτερη ένταση στη συνέχεια δεν σταματούν να χτυπούν. Η αίθουσα αρχίζει σιγά – σιγά να αδειάζει. Τα αυτοκίνητα φεύγουν από το parking με μεγάλη ταχύτητα.

Αρχηγείο Ελληνικής Αστυνομίας. Ο τότε αρχηγός, Φώτης Νασιάκος, τηλεφωνεί στον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη ο οποίος βρισκόταν στη Βέροια. «Υπουργέ, το περιστατικό στο λιμάνι είναι πολύ σοβαρό». Σύμφωνα με αυτά που δημοσιεύθηκαν τότε στις εφημερίδες και πλέον έχουν περάσει στη… σφαίρα του μύθου, αυτά ήταν τα πρώτα λόγια του Νασιάκου στον Χρυσοχοΐδη. Όταν ο υπουργός ρώτησε «πόσο σοβαρό», ο αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας του απάντησε: «Έχουμε ρολόγια»! Αυτή ήταν η κωδική ονομασία που είχαν δώσει οι αστυνομικοί της αντιτρομοκρατικής στα μέλη της «17 Νοέμβρη». Το ότι, ωστόσο, δεν ανακοινώνει ευθέως το τι ακριβώς γίνεται σημαίνει πως έχει ακόμα κάποιες επιφυλάξεις ακόμα.

Κυριακή 30 Ιουνίου 2002. Ξημερώματα. Επαναλαμβάνεται το ίδιο τηλεφώνημα. Ο Νασιάκος από τη μια άκρη της γραμμής και ο Χρυσοχοΐδης από την άλλη. Αυτή τη φορά στη συνομιλία υπάρχει βεβαιότητα. «Υπουργέ, έχουμε τη 17Ν»! Δεν υπήρχε, πλέον, καμία αμφιβολία. Ο άνθρωπος στα χέρια του οποίου είχε εκραγεί η βόμβα ήταν ο Σάββας Ξηρός. Μέσα στην τσάντα του πολυτραυματία υπήρχε ένα παλιό, δύσχρηστο 38αρι περίστροφο στη βάση του οποίου υπάρχει χαραγμένος ο σειριακός αριθμός: 100367. Το όπλο αυτό είχε κλαπεί από τον αστυφύλακα Χρήστο Μάτη ο οποίος έπεσε νεκρός κατά τη διάρκεια ληστείας που έκαναν μέλη της οργάνωσης στο υποκατάστημα της ΕτΕ στα Πετράλωνα τα Χριστούγεννα του 1983. Στη συνέχεια το ίδιο όπλο είχε χρησιμοποιηθεί σε έξι ενέργειες της «17Ν» και έπειτα – επειδή αποτελούσε «σφραγίδα» – είχε μείνει στην… άκρη.

Κυριακή 30 Ιουνίου 2002. Λίγο πριν το πρώτο φως του ήλιου. Ο Χρυσοχοΐδης παρατάει τα πάντα και επιβιβάζεται στο σκούρο Audi με τα φιμέ τζάμια που οδηγούσε τότε και ξεκινάει για την Αθήνα. Ήξερε και ο ίδιος πως οι στιγμές ήταν ιστορικές. Ο… αστικός μύθος, λέει, πως στο δρόμο προς την Αθήνα ο Χρυσοχοΐδης πέφτει σε μπλόκο της Τροχαίας στη Λαμία γιατί έτρεχε με περισσότερα από 200 χιλιόμετρα την ώρα! Όταν κατεβάζει τα φιμέ τζάμια, οι αστυνομικοί τον αναγνωρίζουν, εκείνος τους εξηγεί πως βρίσκεται σε εξέλιξη μια πολύ κρίσιμη υπόθεση και πρέπει να φτάσει στο γραφείο του το συντομότερο.

Κυριακή 30 Ιουνίου 2002. Πρωί. Μέσα στο γραφείο του υπουργού στο κτίριο της λεωφόρου Κατεχάκη συγκαλείται η πρώτη σύσκεψη. Παρόντες, ο αρχηγός της ΕΛΑΣ, Φώτης Νασιάκος, ο επικεφαλής της αντιτρομοκρατικής Στέλιος Σύρος, ο Λευτέρης Οικονόμου, εκπρόσωπος Τύπου του αρχηγείου της ΕΛΑΣ και βέβαια ο ίδιος ο Χρυσοχοΐδης που ζητάει προσεκτικά βήματα και άμεσα αποτελέσματα προκειμένου να αποφευχθεί η πιθανότητα να οδηγηθεί η όλη υπόθεση σε φιάσκο.

Κυριακή 30 Ιουνίου 2002. Όλες αυτές τις ώρες μετά την έκρηξη ο έτερος άνδρας που ήταν στο λιμάνι του Πειραιά τη στιγμή της έκρηξης, ο Δημήτρης Κουφοντίνας, πηγαίνει στις «γιάφκες» της οργάνωσης σε Πατήσια και Παγκράτι για να καταστρέψει ότι προλαβαίνει. Χειρόγραφα, ηλεκτρονικούς υπολογιστές, σκληρούς δίσκους κ.ά. Στη γιάφκα της Δαμάρεως στο Παγκράτι ρίχνει όλα τα όπλα μέσα στην μπανιέρα γεμάτη με νερό, απορρυπαντικά και χλωρίνη, προκειμένου να «εξαφανίσει» δακτυλικά αποτυπώματα και DNA. Ξέρει ότι, πλέον, ο χρόνος, μετράει αντίστροφα και φροντίζει να εξαφανιστεί.

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2002. Η Ελληνική Αστυνομία ανακοινώνει το ονοματεπώνυμο του πολυτραυματία. Επικρατεί μια αδιανόητη ατμόσφαιρα μέσα στην οποία οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές και οι πληροφορίες διαδέχονται η μια την άλλη με ρυθμούς πολυβόλου.

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2002. Ο Αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας, ανακοινώνει με κάθε επισημότητα αυτό που όλοι ήξεραν. Η έκρηξη στον Πειραιά, που έγινε σαν σήμερα πριν από 20 χρόνια, είχε οδηγήσει την αντιτρομοκρατική στην αρχή του ξηλώματος της «17Ν»! Η γιάφκα της οργάνωσης – φάντασμα στα Πατήσια είχε «πέσει», κλείνοντας ένα τεράστιο κεφάλαιο της μεταπολιτευτικής ιστορίας της Ελλάδας.

Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2002. Μεσημέρι. Μετά από πολλές εβδομάδες με συλλήψεις και αποκαλύψεις. Ένα ταξί σταματάει μπροστά από τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής. Ο άνδρας που βγαίνει μέσα από αυτό πηγαίνει στο φυλάκιο που βρίσκεται ο εξωτερικός σκοπός, τον πλησιάζει και του λέει: «Είμαι ο Δημήτρης Κουφοντίνας και θέλω να παραδοθώ». Οι τίτλοι τέλους είχαν πέσει.

Πηγή πληροφοριών από reader.gr