Σαν σήμερα οι δρόμοι της ελληνικής πρωτεύουσας γέμισαν από εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά που πανηγύριζαν την αποχώρηση των γερμανικών, ναζιστικών στρατευμάτων
Το ημερολόγιο έγραφε 12 Οκτωβρίου 1944, ημέρα Πέμπτη. Οι Αθηναίοι από μακριά παρακολουθούσε έντονη κινητικότητα των Γερμανών. Ο επικεφαλής των ναζιστικών δυνάμεων στην πρωτεύουσα μαζί με τον δήμαρχο της Αθήνας θα κατέθεταν στεφάνι στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.
Ήταν πρωί 8 η ώρα όταν ο στρατηγός Χέλμουντ Φέλμι με τον διορισμένο δήμαρχο Άγγελο Γεωργάτο βάδιζαν με ένα στεφάνι στα χέρια προς το Μνημείο στη σκιά της Βουλής. Οι πρώτες μηχανοκίνητες φάλαγγες με τη ναζιστική σημαία αποχωρούσαν ήδη μέσω της Ιεράς Οδού.
Στις 09:15 η γερμανική φρουρά της Ακρόπολης υπέστειλε την σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό μετά 1.624 μέρες κατοχής. Ένας στρατιώτης την τύλιξε βιαστικά και έφυγε γρήγορα.
«Φρενίτιδα ενθουσιασμού κυριαρχεί στους δρόμους της πόλης. Oι εκπρόσωποι της εξόριστης κυβερνήσεως –από ημέρες ήδη στην πρωτεύουσα– εμφανίζονται επισήμως»…
Οι Γερμανοί είχαν αρχίσει να αποχωρούν σταδιακά από την Αθήνα το βράδυ της 11ης Οκτωβρίου. Οι κάτοικοι της πρωτεύουσας το είχαν αντιληφθεί, το είχαν μάθει από αυτούς που γνώριζαν, είχαν βγάλει τις σημαίες από τις κρυψώνες και περίμεναν κοιτάζοντας από τις μισάνοιχτες κουρτίνες.
Με το που φάνηκε δίχως σημαία ο Ιερός Βράχος της Ακρόπολης, χιλιάδες κόσμου ξεχύθηκαν στους δρόμους. Δεν έχουν τελειώσει όμως οι Γερμανοί το καταστροφικό έργο τους: Ανατινάζουν αποθήκη πυρομαχικών στο Παναθηναϊκό Στάδιο.
Οι Ταγματασφαλίτες χτυπούν με όλμους το Μετς. Στον Πειραιά γίνεται μάχη με τον ΕΛΑΣ να προσπαθεί να κρατήσει το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος του Κερατσινίου ανέπαφο. Οι Γερμανοί φεύγουν κι ανατινάζουν μεγάλο κομμάτι του λιμανιού.
Η Ιωάννα Τσάτσου, αδελφή του Γιώργου Σεφέρη και σύζυγος του Κωνσταντίνου Τσάτσου γράφει στα «Φύλλα Κατοχής»: «Μαζί με τα παιδιά μου παρακολουθούμε με κατάνυξη θρησκευτική ένα σημείο απέναντι στην Ακρόπολη. Αυτός είναι ο κόσμος όλος. Και βλέπομε τη γερμανική σημαία σιγά-σιγά να υποστέλλεται, να εξαφανίζεται, σαν να την κατάπιε ο Ιερός Βράχος. Και ν’ αρχίζει ν’ ανεβαίνει στον ιστό το αγαπημένο χρώμα του ουρανού μας».
Οι Γερμανοί αποχωρούν, ο ΕΛΑΣ μπαίνει στην Αθήνα, οι κάτοικοι γιορτάζουν Πάσχα φθινοπωριάτικά, αλλά ο χειμώνας του Εμφυλίου ανασκουμπώνεται και περιμένει. Δεν θα αργήσει να μπει στην πολύπαθη πρωτεύουσα…
Με πληροφορίες από ethnos.gr
