Το «αντίο» του Παύλου Χρηστίδη
Ο Χάρης Μπελτεγρής, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 40 ετών, βυθίζοντας στο πένθος του συνεργάτες, τους φίλους, αλλά και το κόμμα της Χαριλάου Τρικούπη.
Η είδηση για τον θάνατο του Χάρη Μπελτεγρή έγινε γνωστή μέσα από το συγκινητικό «αντίο» του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Παύλου Χρηστίδη, στα social media.
«Έχουν περάσει, σχεδόν, 20 χρόνια. Συστήθηκες σε όλους μας, ως Γραμματεας της ΠΑΣΠ Πολυτεχνείου, αλλά κυρίως ως ο αεικίνητος Χαρης, που ήθελε να ρωτάει και να μαθαίνει, να εξελίσσεται και να είναι ο καλύτερος. Ενα παιδί-θαύμα», γράφει αρχικά ο Χάρης Μπελτεγρής και προσθέτει:
«Τι να ξεχωρίσω σε αυτά τα 20 χρόνια; Ποιες στιγμές; Ποιους ανθρώπους; Τις διακοπές στην Κρήτη, στα χρόνια της αθωότητας; τα ραντεβού στον Άγιο Θωμά; Τα ξενύχτια; Τις ομάδες; Το συνέδριο του 07; τη συνδιάσκεψη του 08; τις συζητήσεις για το συνέδριο της Νεολαίας του 13; τα όνειρα μετά την Σαουδικη Αραβία και την Αγγλία; Την Επίδαυρο;Τους αγαπημένους σου πολυτεχνίτες της Θεσσαλονίκης; Τα λόγια σου πριν τις εκλογές του 23; Ο Χάρης Μπελτεγρής ήταν ο πιο οξυδερκής παίχτης της γενιάς μας. Μπορούσε να πετύχει ότι έβαζε στο μυαλό του, μπορούσε να πείσει όποιον ήθελε, να φτιάξει ομάδες, να κερδίσει μάχες, να μας κοιτάξει με το χαρακτηριστικό του χαμόγελο και μετά να κλείσει την πόρτα και να εξαφανιστεί, ικανοποιημένος για όσα πέτυχε. Και τότε ξεκινούσε να επεξεργάζεται την επόμενη νίκη του, την επόμενη ανατροπή.
» Βουνό μου, παιχταρά μου, λιοντάρι, καλύτερε σ’ ευχαριστώ πολύ για όλα. Καλό ταξίδι εκεί ψηλά».
Το δικό του αντίο στον Χάρη Μπελτεγρή λέει και ο Ανδρέας Παπαδόπουλος: «Ένας φίλος μου έλεγε πως δεν κάνεις φίλους μετά το στρατό. Ένας άλλος φίλος μου έλεγε πως δεν κάνεις καινούργιους φίλους μετα τα 30. Πίστευα πως και οι δύο είχαν δίκιο, μέχρι που πριν δύο χρόνια, τέτοια εποχή, γνώρισα -καθ’ υπόδειξη- τον Haris Beltegris , γραμματέα του ΠΑΣΟΚ Βορείων Προαστίων(φημισμένο ΠΑΣΠιτη για τους πιο μυημένους αλλά εμένα αυτό δεν μου έλεγε τίποτα).
» Αμφότεροι καχύποπτοι. Αυτός με έβλεπε ως αριστερό και εγώ ως ΠΑΣΟΚο. Δεν είχαμε καθόλου κοινές πολιτικές καταβολές. Είχαμε όμως κάποιους κοινούς φίλους. Σχεδόν αμέσως γιναμε φίλοι. Κάναμε παρέα λες και γνωριζόμασταν χρόνια. Η πολιτική, ο Νίκος, ο Ανδρέας, η μπάλα, η διασκέδαση, οι φήμες που μας συνόδευαν κλπ μας ένωσαν.
Μυαλό από τα λίγα, εκρηκτικός, δύσκολος και απαιτητικός χαρακτήρας. Αν κάτι σεβόταν ήταν η μόρφωση, οι σπουδές, οι διαβασμένοι άνθρωποι.
Όσα απλόχερα του χάρισε η ζωή, τόσο εξίσου γρήγορα του τα πήρε. Έτσι λοιπόν, δυστυχώς, ο Χάρης, ο Χαρούλης, το βουνό, δεν είναι πλέον από σήμερα ανάμεσά μας. Και γέμισε λύπη τους τόσους πολλούς ανθρώπους που πρόλαβε να συναντηθεί και να συμπορευτεί. Αλλά και ένα γιατί να αιωρείται για ένα παιδί μόλις 40 ετών…»
πηγή: athensvoice.gr
