Ήταν σχεδόν πριν από 70 χρόνια όταν ο Αμερικανός Paul Alexander προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα και από τότε άλλαξε η ζωή του, αφού θα έπρεπε πλέον να ζει με έναν σιδερένιο πνεύμονα. Για όλους εμάς φαντάζει αδύνατο, όμως ο συγκεκριμένος άνδρας κατάφερε να αποδείξει πως ακόμα και τα αδύνατα μοιάζουν δυνατά.
Η εντυπωσιακή ιστορία του
Ο Alexander γεννήθηκε στο Τέξας και το 1952 μόλις ήταν 6 ετών προσβλήθηκε από την ασθένεια. Σε λίγες μόνο ημέρες παρέλυσε από τον λαιμό και κάτω. Ξαφνικά δεν μπορούσε να κινηθεί ή να αναπνεύσει και όταν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο τον ενημέρωσαν πως δεν θα ζήσει. Τελικά οι γιατροί μετά από υπεράνθρωπες προσπάθειες κατάφεραν να τον σώσουν, όμως ο ασθενής έπρεπε πλέον να αναπνέει με τη βοήθεια ενός τεχνητού πνεύμονα.
Ο σιδερένιος πνεύμονας είναι μια κυλινδρική μεταλλική μηχανή που προσφέρει μηχανική υποστήριξη αναπνοής σε ασθενείς που έχουν απωλέσει τον έλεγχο στους μύες τους.
Σύμφωνα με διεθνή μέσα ενημέρωσης, με το πέρασμα του χρόνου έχουν εφευρεθεί και πιο σύγχρονοι αναπνευστήρες, όμως ο άνδρας αποφάσισε να ζει με τον παλιό του σιδερένιο πνεύμονα.
Ο Alexander σε διάφορες συνεντεύξεις που έχει παραχωρήσει έχει τονίσει πως οι άνθρωποι εκείνης της εποχής δεν ένιωθαν όμορφα με την εικόνα του μέσα στον σιδερένιο πνεύμονα.
«Ένιωθα λες και ένιωθαν πολύ άβολα όταν ήταν γύρω μου», θυμάται. Ο ίδιος αντιμετώπισε πρόβλημα και μέχρι να γίνει δεκτός στο κολλέγιο, καθώς οι υπεύθυνοι του είπαν ότι είχε πολύ μεγάλη αναπηρία για να γίνει φοιτητής. Έπειτα από δύο χρόνια επιμονής, ο Alexander έγινε τελικά δεκτός στο πανεπιστήμιο και κατάφερε να σπουδάσει στη Νομική.
Ο ίδιος παρά την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, ισχυρίζεται ότι του αρέσει να διαβάζει, να ζωγραφίζει πίνακες με το στόμα και να διαβάζει, αλλά μισεί την τηλεόραση.
«Ανεξάρτητα από το πού προέρχεστε ή ποιο είναι το παρελθόν σας ή οι διαφορετικές προκλήσεις που μπορεί να αντιμετωπίσετε, μπορείτε πραγματικά να κάνετε οτιδήποτε ονειρευτείτε. Απλά πρέπει να το σκεφτείτε και να δουλέψετε πολύ σκληρά. Η ιστορία μου είναι ένα παράδειγμα για το ότι το παρελθόν σας ή ακόμα και η αναπηρία σας δεν χρειάζεται να καθορίσουν τη ζωή σας και το μέλλον σας», λέει, ελπίζοντας ότι η δική του ιστορία θα αποτελέσει παράδειγμα και θα δώσει κουράγιο σε κάποιους ανθρώπους.
