Όταν η Λεωφόρος Αλεξάνδρας ήταν ακόμα χωματόδρομος, ένας όμορφος επαρχιακός δρόμος.
Tο 1876 χαράχτηκε ο δρόμος ο οποίος θα ένωνε την Πατησίων με τη λεωφόρο Κηφισίας. από τον μηχανικό Ιωάννη Γενίσαρλη.
Όμως ο δρόμος στα σχέδια, περνούσε μέσα από το ιδιωτικό κτήμα του Γ. Νικολαΐδη ο οποίος αντέδρασε στην πρόταση να διχοτομηθεί η περιουσία του.
Η τότε κυβέρνηση, βλέποντας το αδιέξοδο ήταν έτοιμη να ακυρώσει τη δημιουργία του δρόμου όταν την τελευταία στιγμή ο Νικολαΐδης δέχτηκε τελικά να πουλήσει το 300 στρεμμάτων κτήμα του.
Το μεγάλο αυτό έργο ξεκίνησε και τελικά ολοκληρώθηκε το 1891, μία χρονιά όμως που συνέπεσε με τον θάνατο της πολυαγαπημένης κόρης του βασιλιά Γεωργίου Α’ και της βασίλισσας Όλγας αλλά και “αγαπημένης κόρης των Αθηνών”, όπως την αποκαλούσαν, πριγκίπισσας Αλεξάνδρας.
Έτσι προς τιμήν της, ο δρόμος που ένωσε την λεωφόρο Κηφισίας με την Πατησίων, ονομάστηκε Αλεξάνδρας.
Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα, η “θλιμμένη πριγκίπισσα”
Γεννήθηκε στις 30 Αυγούστου του 1870 στη βασιλική έπαυλη του Μον Ρεπό στην Κέρκυρα. Ήταν η αγαπημένη της οικογένειάς της, αλλά και δημοφιλής στο λαό. “Ήταν απ’ τη φύση της γλυκιά και χαρωπή. Όσοι την γνώριζαν, τη λάτρευαν”, είχε πει ο αδελφός της, πρίγκιπας Νικόλας, για να την περιγράψει.
Όταν ήρθε η ώρα να παντρευτεί και να φύγει από την Ελλάδα, οι εφημερίδες έγραφαν με πόση απροθυμία και στενοχώρια την άφηνε ο ελληνικός λαός να φύγει.
Τον Μάιο του 1889, η Αλεξάνδρα κατευθυνόταν προς τον σταθμό Πελοποννήσου, απ’ όπου ξεκινούσε το μακρύ ταξίδι για τη Ρωσία, όπου την περίμενε ο μελλοντικός της σύζυγος, ο Μέγας Δούκας Παύλος.
Η αθηναϊκή κοινωνία, όπως γράφει το ρεπορτάζ της εποχής, βγήκε στους δρόμους για να την ξεπροβοδίσει και δεν ήταν λίγοι αυτοί που έκλαιγαν από τη λύπη τους.
Η αγάπη του λαού συγκίνησε την πριγκίπισσα, που δίσταζε να εγκαταλείψει την πατρίδα και την οικογένειά της.
Ο γάμος δεν ήταν αποτέλεσμα νεανικού έρωτα, αλλά σχεδιασμένος από τις βασιλικές οικογένειες, που επεδίωκαν άλλη μία πολιτική συμμαχία.
Η Αλεξάνδρα δεν ήθελε να αφήσει πίσω την ηλιόλουστη Ελλάδα για την παγωμένη Ρωσία, ούτε τους αγαπημένους της ανθρώπους, αλλά έπρεπε να ακολουθήσει τις εντολές της οικογένειάς της.
Στις 17 Ιουνίου του 1889 η Αλεξάνδρα παντρεύτηκε τον Μέγα Δούκα Παύλο.
Η τελετή ήταν υπέρλαμπρη, αλλά η νύφη επέλεξε να στολίσει τα μαλλιά της όχι με πανάκριβα κοσμήματα, αλλά άνθη που έφερε από την Αττική για να της θυμίζουν την Ελλάδα.
Αν και ο γάμος της με τον Παύλο δεν ήταν ιδιαίτερα ευτυχισμένος, η Αλεξάνδρα κέρδισε την αγάπη και του ρώσικου λαού, κυρίως λόγω του ορθόδοξου θρησκεύματος της.
Παρά τα πλούτη και τις πολυτέλειες, η πριγκίπισσα δεν σταμάτησε ποτέ να νοσταλγεί τις απλές απολαύσεις της ελληνικής ζωής.
Το καλοκαίρι του 1890, κατάφερε να επισκεφτεί ξανά την οικογένειά της στην Ελλάδα, αλλά δυστυχώς ήταν η τελευταία φορά που θα τους έβλεπε.
Πέθανε στις 24 Σεπτεμβρίου του 1891, αμέσως μετά τη γέννηση του δεύτερου παιδιού της, Δημήτρη.
Δυστυχώς, οι απόγονοι της Αλεξάνδρας δεν είχαν καλύτερη τύχη. Ο σύζυγός της εκτελέστηκε το 1918 από τους Μπολσεβίκους και ο γιος της εξαφανίστηκε, αφού ενεπλάκη στη δολοφονία του Ρασπούτιν.
Αρχικά, η Αλεξάνδρας ήταν χωματόδρομος και χωρίς φωτισμό, με αποτέλεσμα οι περιπατητές να κυκλοφορούν τα βράδια με δικά τους λυχναράκια.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’20, άρχισε να χτίζεται το στάδιο του Παναθηναϊκού και οι φυλακές Αβέρωφ.
Έως και τη δεκαετία του ’50, τα πεζοδρόμια της λεωφόρου ήταν στολισμένα με δύο σειρές δέντρων, που έφταναν μέχρι το Πεδίον του Άρεως.
Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στην περιοχή άνοιξαν εστιατόρια, ταβέρνες και καφενεία.
Τα σαββατοκύριακα, τα πεζοδρόμια γέμιζαν με κόσμο που έκαναν βόλτα μέχρι το Πεδίο του Άρεως, τρώγοντας φυστίκια και πίνοντας καφέ.
Οικογένειες, νιόπαντροι, αλλά και ερωτευμένα ζευγάρια που σκόπευαν να παντρευτούν, προτιμούσαν την περιοχή.
Τις βόλτες συνόδευαν διάφοροι μουσικοί, όπως ο βιολιτζής “Παγκανίνι” ή ο “Κοραής”, που βλαστημούσε όποιον περιστατικό του απηύθυνε τον λόγο και τον γέροντα “Μπάρμπα Χατζή”, που έπαιζε σαντούρι.
Η Λεωφόρος Αλεξάνδρας φιλοξενεί αρκετά γνωστά κτίρια και σημεία ενδιαφέροντος, όπως το Γήπεδο Απόστολος Νικολαΐδης, τον Άρειο Πάγο, το κτίριο της ΓΣΕΕ, την έδρα της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής (ΓΑΔΑ), καθώς και τον σταθμό Αμπελόκηποι του Μετρό της Αθήνας.
(με πληροφορίες από dinfo, Μηχανή του χρόνου, wikipedia)
