Σαν σήμερα, 23 Φεβρουαρίου 1969 πέθανε η Μαντουμπάλα
Η Μαντουμπάλα (Madhubala) ήταν ινδή ηθοποιός, η πιο διάσημη σταρ του Μπόλιγουντ κατά τις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Θαυμαζόταν τόσο πολύ για την εύθραυστη ομορφιά της, που συχνά επισκίαζε το υποκριτικό της ταλέντο. Η φήμη της έφθασε μέχρι τη χώρα μας εκείνη την περίοδο. Τα δράματα στα οποία πρωταγωνιστούσε άρεσαν τότε στο ελληνικό κοινό και ο Στέλιος Καζαντζίδης εμπνεύστηκε τη μεγάλη του επιτυχία «Μαντουμπάλα», που κυκλοφόρησε το 1959 σε μουσική δική του και του Θόδωρου Δερβενιώτη και στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου.
Η Μουμτάζ Γεχάν Μπεγκούμ Ντεχλαβί, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 1933 στο Δελχί της τότε Βρετανικής Ινδίας. Ήταν το πέμπτο από τα έντεκα παιδιά μιας μουσουλμανικής οικογένειας που ανήκε στην αφγανική φυλή των Παστούν. Η Μουμτάζ ήταν ακόμα παιδί, όταν η πάμφτωχη οικογένειά της μετακόμισε σε μία παραγκούπολη στη Βομβάη, δίπλα στα κινηματογραφικά στούντιο, την καρδιά του ανθούντος λαϊκού ινδικού κινηματογράφου, που αργότερα ονομάστηκε Μπόλιγουντ (κατά το Χόλιγουντ).
Το 1942 πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο σε ηλικία εννέα ετών και συνέχισε να παίζει σε ταινίες με το όνομα Μπέιμπι Μουμτάζ. Το 1947 προσέλκυσε την προσοχή της ηθοποιού και συνιδρύτριας του στούντιο Ντεβίκα Ρανί, η οποία την ανέδειξε και της πρότεινε το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Μαντουμπάλα (γλυκιά σαν μέλι στα ινδικά), με το οποίο δοξάστηκε. Έκτοτε έπαιζε σε πολλές ταινίες κάθε χρόνο, που ήταν και η κύρια πηγή εισοδήματος της πολυμελούς οικογένειάς της. Συνολικά γύρισε 73 ταινίες στα 22 χρόνια της καριέρας της (1942-1964).
Ο ρόλος της ως το φάντασμα μιας νεαρής γυναίκας στο υπερφυσικό δράμα αγωνίας «Mahal» (1949), δίπλα στον καθιερωμένο ηθοποιό Ασόκ Κουμάρ, την έκανε αστέρι πρώτου μεγέθους στην Ινδία. Δύο χρόνια αργότερα ο έρωτάς της με τον συμπρωταγωνιστή της Ντιλίπ Κούμαρ στο ρομαντικό δράμα «Tarana» (1951), έγινε πρωτοσέλιδο στον ινδικό Τύπο. Το ζευγάρι έπαιξε στην ταινία «Sangdil» (1952), μία χαλαρή προσαρμογή του μυθιστορήματος της Σαρλότ Μπροντέ «Τζέιν Έιρ» και στο δράμα «Amar» (1954).
Η τραγική ιστορία
Αυτό το πανέμορφο κορίτσι που είχε ταράξει τα νερά του Μπόλιγουντ με την εμφάνιση και το υποκριτικό του ταλέντο, έμελλε να το βυθίσει στο πένθος με τον πρόωρο θάνατο του, μόλις στα 36 του χρόνια. Το 1950, ανακαλύπτει ότι έχει εκ γενετής καρδιακή ανωμαλία («τρύπα στην καρδιά»). Την εποχή εκείνη οι χειρουργικές επεμβάσεις στην καρδιά ήταν σχεδόν άγνωστες και οι πιθανότητες να αντιμετωπίσει τη σπάνια πάθησή της, ελάχιστες.
Η Μαντουμπάλα για χρόνια διατηρούσε σχέση με τον ηθοποιό και συμπρωταγωνιστή της Ντιλιπ Κουμάρ. Η σχέση τους κράτησε 5 χρόνια, αλλά έληξε άδοξα μετά από μια πολύκροτη δικαστική διαμάχη σχετικά με τα γυρίσματα μιας ταινίας, που είχαν συμπρωταγωνιστήσει.
Το πρόβλημα υγείας δεν την είχε καταβάλει. Αντίθετα ζούσε τη ζωή και ερωτευόταν. Έπαιρνε δύναμη από τον έρωτα και αυτόν τον βρήκε ξανά στο πρόσωπο του Κισόρ Κουμάρ, τον οποίο όταν τον γνώρισε το 1958, ήταν ήδη παντρεμένος. Το ζευγάρι παντρεύτηκε τελικά το 1960, αλλά η οικογένεια του ποτέ δεν την αποδέχτηκε στους κόλπους τους. Οι δυο τους έμειναν μαζί μέχρι τον θάνατο τους και μέσα από τη σχέση αυτή, εκτός από τον έρωτα και την ευτυχία, συναντούσαν και πολλά εμπόδια. Όπως στις ταινίες που πρωταγωνιστούσε εκείνη.
Το 1960 η κατάσταση της υγείας της Μαντουμπάλα επιδεινώθηκε και βρέθηκε στο Λονδίνο, όμως, οι επεμβάσεις στην καρδιά τότε, ήταν σε πολύ πρόωρο στάδιο και κανείς γιατρός δεν δεχόταν να αναλάβει την πολύ λεπτή περίπτωσή της. Μάλιστα, της είπαν πως δεν έχει πολύ χρόνο ζωής.
Ο Καζαντζίδης
Το τραγούδι «Μαντουμπάλα» που ερμήνευσε μοναδικά ο Στέλιος Καζαντζίδης, είναι εμπνευσμένο από την Ινδή ηθοποιό. Η «Μαντουμπάλα» ή «Μαντουβάλα» κυκλοφόρησε το 1959 και ήταν βασισμένο μουσικά στην ινδική ταινία «Ο αλήτης της Βομβάης».
Το όνομά της που σημαίνει «γλυκό κορίτσι» τραγουδήθηκε από τον Στέλιο Καζαντζίδη, ο οποίος μόλις είδε την ταινία «Ο αλήτης της Βομβάης» θέλησε να διασκευάσει στα ελληνικά ένα τραγούδι που του έκανε μεγάλη εντύπωση. Και στην προσπάθεια αυτή είχε δίπλα του τη σπουδαία Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, η οποία την περίοδο εκείνη ζούσε την ύψιστη τραγωδία για ένα γονιό, καθώς είχε χάσει την κόρη της.
Έτσι, οι στίχοι της «Μαντουβάλας» κουβαλάνε και την τραγική ιστορία της στιχουργού. «Από τότε που σ’ έχασα λιώνω, τ’ όνομά σου φωνάζω με πόνο» είναι ο στίχος που λέγεται ότι σε αυτόν η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου αποτύπωνε την τραγικότητα του πένθους της.
