Η σημασία του μεγέθους του πέους φαίνεται ότι έχει περάσει από διάφορα κύματα από την αρχαιότητα έως σήμερα
Οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν κανένα ενδοιασμό με το γυμνό σώμα και χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού είναι η πληθώρα αγαλμάτων ανδρικών και γυναικείων μορφών ημίγυμνων ή χωρίς κανένα απολύτως ένδυμα. Όλα τα σημεία του σώματος είναι ορατά με την παραμικρή λεπτομέρεια, συμπεριλαμβανομένων των ανδρικών γεννητικών οργάνων, τα οποία κατά γενική παραδοχή δείχνουν να είναι μικρότερα από αυτά του σημερινού μέσου άνδρα.
“Η Αρχαία Ελλάδα διεπόταν από μια άκρως αρρενωπή κουλτούρα“, είπε στο Hyperallergic η φωτογράφος Ingrid Berthon-Moine, η οποία δημιούργησε μια σειρά στην οποία απαθανάτισε τους όρχεις αρχαίων αγαλμάτων. “Προτιμούσαν τα μικρά και τεντωμένα γεννητικά όργανα, σε αντίθεση με τα μεγάλα σεξουαλικά όργανα, για να δείξουν τον ανδρικό αυτοέλεγχο σε θέματα σεξουαλικότητας. Σήμερα, το εμπόριο, ο κινηματογράφος και η διαφήμιση το μετέτρεψαν σε μαζικό εμπόρευμα, μιλώντας για κυριαρχία και επιθυμία, ότι το μέγεθος έχει σημασία και ότι όσο μεγαλύτερο είναι, τόσο το καλύτερο“.
Η ιστορικός τέχνης Ellen Oredsson πρόσθεσε στο ίδιο θέμα ότι τα άτομα με μεγαλύτερα πέη θεωρούνταν “ανόητα, άπληστα και άσχημα”, ενώ ο Αριστοφάνης ανέφερε ότι τα χαρακτηριστικά των ιδανικών αρσενικών είναι “λαμπερό δέρμα, φαρδιοί ώμοι, μικροσκοπική γλώσσα, δυνατοί γλουτοί και μικρό πέος“.
Και ενώ στην αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη το γυμνό ήταν απενεχοποιημένο, στην πορεία των χρόνων τα πράγματα άλλαξαν. Χαρακτηριστική είναι η εμπειρία ενός ιστορικού, ο οποίος ήρθε αντιμέτωπος με ένα συρτάρι γεμάτα πέη στο Βρετανικό μουσείο.
“Κατά την έρευνα για το βιβλίο μου, The Erotic Arts […] ζήτησα άδεια να εξετάσω τις διάφορες περιορισμένες συλλογές ερωτικού περιεχομένου στο Βρετανικό Μουσείο“, έγραψε ο λέκτορας ιστορίας της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Middlesex, Peter Webb, σε επιστολή του στον Guardian.
“Στο Ελληνικό και Ρωμαϊκό τμήμα μού έδειξαν το Secretum του Μουσείου (σ.σ. το μυστικό τμήμα που δημιουργήθηκε για να αποθηκεύονται όλα τα ιστορικά αντικείμενα που θεωρούνται άσεμνα) και ανάμεσα στα συναρπαστικά αντικείμενα ήταν μια συλλογή από μαρμάρινους φαλλούς. Πληροφορήθηκα ότι είχαν αφαιρεθεί από τα κλασικά γλυπτά από επιμελητές του 19ου αιώνα για να γίνουν κατάλληλα για έκθεση στο κοινό“.
Ο Webb προσφέρθηκε να επαναφέρει τα πέη στα αγάλματα, αλλά οι αρμόδιοι αρνήθηκαν.
“Αργότερα ανακάλυψα ότι περιφρόνηση αυτή ήταν ο κανόνας σε άλλες χώρες. Στον “Δαυίδ” του Μιχαήλ Άγγελου προστέθηκε ένα μαρμάρινο φύλλο συκής στις αρχές του 16ου αιώνα, το οποίο δεν αφαιρέθηκε μέχρι το 1912. Ευτυχώς, τα φύλλα συκής χρησιμοποιήθηκαν πιο συχνά από τα σφυριά από τους Ευρωπαίους επιμελητές, και πολλά έχουν πλέον αφαιρεθεί, αφήνοντας ενδεικτικές τρύπες στην ηβική περιοχή“.
πηγή: news247.gr
