Ειρήνη Κονιτοπούλου – Λεγάκη: Έφυγε από τη ζωή το «αηδόνι» του νησιώτικου τραγουδιού
Στα 91 της χρόνια – Με τον αδερφό της Γιώργο Κονιτόπουλο και την κόρη της Ελένη Λεγάκη, χάραξαν μια μεγάλη πορεία στο χώρο του παραδοσιακού τραγουδιού
Έφυγε από τη ζωή στα 91 της χρόνια, μία από τις μεγάλες φωνές του νησιώτικου τραγουδιού. Η Ειρήνη Κονιτοπούλου – Λεγάκη το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας.
Γεννήθηκε στην Κεραμωτή της Νάξου στις 15 Δεκεμβρίου 1931. Ηταν κόρη του Μιχάλη Κονιτόπουλου και αδελφή του Γιώργου Κονιτόπουλου.
Το 1951 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Ιδιαίτερα γνωστή έγινε με τη συνεργασία της Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ) με προϊστάμενο τον Σίμωνα Καρά. Το 1955 παντρεύτηκε τον Στέλιο Λεγάκη και απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Μαζί με τον αδελφό της Γιώργο Κονιτόπουλο και με την κόρη της Ελένη Λεγάκη, χάραξαν μια μεγάλη πορεία στο χώρο του παραδοσιακού τραγουδιού.
Από τη δεκαετία του 60 κυκλοφόρησε δεκάδες με δίσκους 45 στροφών, ενώ έδωσε και πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Τα τελευταία χρόνια ήταν πολύ δύσκολα για εκείνη γιατί πέθαναν δύο παιδιά της.
Σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις της είχε πει για τον θάνατο των παιδιών της: «Κάθε μέρα κάνω απολογισμό ζωής από τότε που έχασα το δεύτερο παιδί μου. Ξέρεις τι είναι να σε παίρνει τηλέφωνο και να σου λέει “δεν είμαι καλά, πεθαίνω” και να πεθαίνει; Αυτός για μένα είναι ένας αργός θάνατος από τότε που χάθηκε. Ωστόσο θυμάμαι πολύ έντονα τα δύσκολα χρόνια πριν και μετά τον πόλεμο. Ζήσαμε φτώχειες, ο πατέρας μου έπαιζε στη Νάξο σε πανηγύρια και του έδιναν αντί για χρήματα τρόφιμα. Ετσι έζησε η οικογένεια. Αργότερα, επειδή άκουγα εγώ το βιολί του, μάθαινα και τραγουδούσα. Οταν ήρθε και η Λενιώ στη ζωή μου, έκανε το ίδιο. Σε ηλικία 13 ετών την έπαιρνα μαζί μου και τη μάθαινα όσα πρέπει να ξέρει και πώς να συμπεριφέρεται στο κοινό. Πάτησε στα βήματά μου και είμαι περήφανη».
Η προσφορά της στο νησιώτικο τραγούδι ήταν τεράστια, καθώς έχει τραγουδήσει επιτυχίες όπως: «Αρμενάκι», «Ελα να πάμε σε ένα μέρος», στον «Αρτεμώνα», «Ας τραγουδήσω και ας χαρώ», «Αμοριανό», «Σάλα γιάλα», «Να σ’ αγαπώ ίντα ‘θελα».
