Πελοπόννησος: Κάνουμε μια υπέροχη διαδρομή – Ξεκινάμε από τη Νεμέα και φτάνουμε στα χωριά του Λάδωνα

Αν σκέφτεστε να κάνετε μια εκδρομή με το αυτοκίνητο αλλά ψάχνετε για κάτι διαφορετικό αυτή τη φορά, σας έχουμε μια πολύ ωραία ιδέα!

Φτάστε με το αυτοκίνητο μέχρι τη Νεμέα, κάντε μια στάση -φυσικά- στον αρχαιολογικό χώρο (υπολογίστε και μια διανυκτέρευση εδώ, για να μην φύγετε χωρίς να δοκιμάσετε τα εξαιρετικά κρασιά της) και συνεχίστε προς την Ορεινή Κορινθία, και τα μικρά άγνωστα στους περισσότερους χωριά του Λάδωνα. Η διαδρομή δεν είναι περισσότερο από 120 χιλιόμετρα, δηλαδή λιγότερο από 2 ώρες οδικώς αλλά είναι πανέμορφη με αμέτρητες στάσεις που μπορείτε ενδιάμεσα να κάνετε μέχρι τα χωριά του Λάδωνα.

Στάση οπωσδήποτε πρέπει να κάνετε στις όχθες των δύο λιμνών της, Στυμφαλίας και Δόξας, και στα χωριουδάκια της Καστανιάς και του Φενεού, και να συνεχίσετε προς τα υπέροχα χωριά του Λάδωνα: Δάφνη, Δήμητρα και Κοντοβάζαινα…

Η λίμνη της Στυμφαλίας είναι η ελληνική λίμνη “Λοχ Νες”, που την περιτριγυρίζουν διάφοροι μύθοι και θρύλοι!

Η λίμνη Στυμφαλία, είναι μία από της λίγες ορεινές λίμνες της Πελοποννήσου. Βρίσκεται σε οροπέδιο και σε υψόμετρο 680μ. πλαισιωμένη από τις κορυφές της Ζήρειας και του Ολίγυρτου. Η περιοχή ανήκει στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Προστατευόμενων Περιοχών NATURA 2000 και είναι ένας παράδεισος κυρίως για παρατήρηση πουλιών και βόλτες στη φύση.

Οδοιπορικό στη λίμνη Στυμφαλία

Όποιον δρόμο κι αν πάρετε για να φτάσετε στο οροπέδιο της Στυμφαλίας (εδώ συγκεκριμένα αυτόν από τους αμπελώνες της Νεμέας) είναι “πράσινη διαδρομή” με εντυπωσιακές εναλλαγές της βλάστησης. Κωνοφόρα δάση κεφαλληνιακής ελάτης, μαύρης πεύκης, βελανιδιές και καρυδιές, πανύψηλα πλατάνια, ιτιές και λεύκες σε ρεματιές με τρεχούμενα νερά, θυμάρι, λεβάντα και τσάι του βουνού ανάμεσα σε ρείκια και πουρνάρια. Τοπία ημιορεινά καταλήγουν στο μυστηριακό οροπέδιο της Στυμφαλίας όπου κυριαρχεί η θρυλική λίμνη.

Ο γύρος της λίμνης Στυμφαλία γίνεται από έναν σχετικά καλό ασφαλτόδρομο που άλλοτε πλησιάζει τις όχθες και άλλοτε απομακρύνεται από αυτές δίνοντας πανοραμική θέα στη λίμνη και τους πυκνούς καλαμιώνες της. Εδώ βρίσκουν καταφύγιο περισσότερα από 160 είδη ορνιθοπανίδας.

Το ψάρι που ζει μόνο στη Στυμφαλία

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα είδος ενδημικού ψαριού που ζει μόνο στη λίμνη Στυμφαλία. Ονομάζεται Phoxinellus Stymfalicius και επιβιώνει τις περιόδους ξηρασίας της λίμνης μέσα στα λασπόνερα σχηματίζοντας ένα γλιστερό κάλυμμα λάσπης γύρω από το σώμα του. Το μήκος του φτάνει τα λίγα χιλιοστά και ζει το πολύ δύο χρόνια. Ανήκει στα απειλούμενα είδη και γι΄ αυτό αναφέρεται στο «κόκκινο βιβλίο» της ΕΕ, μαζί με άλλα ζώα και φυτά της περιοχής.

Τα χωριά που περιτριγυρίζουν τη λίμνη

Στις γύρω πλαγιές είναι σκορπισμένα μία χούφτα γραφικά χωριουδάκια με πέτρινες βρύσες και τρεχούμενα νερά: Καρτέρι, Μικρός Μαχαλάς, Λαύκα, Καστανιά, Δροσοπηγή, Στυμφαλία με τους οικισμούς Κιόνια και Μάτσιζα, Κυλλήνη, Καλλιάνι, Ψάρι, Ασπρόκαμπος, Κεφαλάρι και Καίσαρι. Στα περισσότερα χωριά υπάρχουν ταβερνάκια και πολλές ψησταριές που ενοικιάζουν και δωμάτια ενώ λειτουργούν και αρκετοί ξενώνες.

Η Στυμφαλία του μύθου και του θρύλου

Η λίμνη Στυμφαλία είναι στενά δεμένη με έναν από τους άθλους του μυθικού ήρωα Ηρακλή, ο οποίος απομάκρυνε με κρόταλα τις απειλητικές Στυμφαλίδες Όρνιθες που κατοικούσαν στα έλη. Την περιοχή, όμως, στοιχειώνει ακόμη και σήμερα ο μύθος για τον τάφο του βασιλιά Αίπυτου, αδελφού του Στύμφαλου, πρώτου οικιστή της περιοχής. Σύμφωνα με το μύθο, ο Αίπυτος λάτρευε το κυνήγι, πέθανε από δάγκωμα φιδιού και ετάφη με βασιλικές τιμές και αμύθητα πλούτη σε κοντινή περιοχή του Γεροντείου όρους. Ο περιηγητής Παυσανίας (2ος αι. μ.Χ.) αναφέρεται στον τάφο του βασιλιά Αίπυτου, όμως οι αρχαιολόγοι τον αναζητούν ακόμα και σήμερα.

Βόλτα στον Φενεό με την πανέμορφη Λίμνη Δόξα

Η περιοχή του Φενεού και η λίμνη Δόξα είναι ιδανικός προορισμός για όσους αγαπάνε τη φύση. Πρέπει να κάνετε τουλάχιστον μια στάση, αν όχι να μείνετε!

Δεν είναι τυχαίο ότι η περιοχή ονομάζεται “Ελβετία της Κορίνθου”. Η τεχνητή λίμνη Δόξας καθρεφτίζει τα γύρω βουνά ενώ το Παλιομονάστηρο στο κέντρο της είναι πραγματικά χάρμα οφθαλμών.

Αν μάλιστα αγαπάτε τους Μύθους, η περιοχή έχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για εσάς, αφού, οι ποταμοί Όλβιος και Δόξα γέμιζαν την πεδιάδα και οι καταβόθρες στους πρόποδες του όρους Σαϊτάς «ρουφούσαν» τα νερά. Ο κατασκευαστής τους ήταν σύμφωνα με το Μύθο ο Ηρακλής και σε κάποιες εκδοχές θεωρούνται ως είσοδοι προς τον Άδη.

Το εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου που φαίνεται στη μέση της λίμνης, διαθέτει πρόσβαση μέσω ενός χωμάτινου δρόμου.

Να σας πούμε ότι οι ταβέρνες της ευρύτερης περιοχής είναι γνωστές για τα ψητά τους (δοκιμάστε γουρουνόπουλο και θα καταλάβετε γιατί).

Καστανιά

Συνεχίζοντας τη διαδρομή, στην Κορινθία, στις παρυφές του όρους Κυλλήνη, βρίσκεται η όμορφη Καστανιά. Χτισμένη στα περίπου 1.000 μέτρα υψόμετρο, είναι ο,τι πρέπει για μία εκδρομή. Πήρε το όνομά της από το πλούσιο δάσος με καστανιές, ακόμα και αν αυτό καταστράφηκε πριν σχεδόν 200 (!) χρόνια. Στην Καστανιά θα απολαύσετε βόλτες μέσα στην φύση, στα στενά του χωριού και στα μονοπάτια, θα δείτε τα πετρόκτιστα σπίτια και τα γραφικά ξωκλήσια.

Και τελευταίες στάσεις στα χωριά του Λάδωνα

Είναι ο πιο άγνωστος και ταυτόχρονα πιο εντυπωσιακός ποταμός της Πελοποννήσου. Ο Λάδωνας διασχίζει ειδυλλιακά τοπία, περνώντας ανάμεσα σε καταπράσινες βουνοπλαγιές και σχηματίζοντας μικρές παραλίες στις όχθες του για να καταλήξει σε μια λίμνη και να ολοκληρώσει έτσι τον απόλυτο φθινοπωρινό καμβά του.

Τα χωριουδάκια που τον πλαισιώνουν είναι πανέμορφα και «κρυμμένα», κι εμείς ξεχωρίζουμε τρία εξ’ αυτών: την εντυπωσιακή Κοντοβάζαινα, με το πέτρινο τοξωτό γεφύρι και τη ρεματιά, τη Δήμητρα σε μια καταπράσινη βουνοπλαγιά και τη Δάφνη, ένα όμορφο κεφαλοχώρι με πέτρινα σπίτια, ξύλινα μπαλκονάκια, και θολωτές πέτρινες βρύσες διάσπαρτες στα δρομάκια του. Must εδώ, όπως και στον Λούσιο, μια «άγρια» κατάβαση με rafting στο ποτάμι, ή ένα χαλαρό καγιάκ στη λίμνη.

Η Κοντοβάζαινα είναι εντυπωσιακή ήδη από την είσοδό της, με την παραμυθένια ρεματιά, το πέτρινο τοξωτό γεφύρι και τις κρήνες της, και είναι αμφιθεατρικά χτισμένη σε μια κατάφυτη πλαγιά του Αφροδισίου όρους.

Οι δύο γειτονιές της, τις οποίες χωρίζουν τα νερά του ποταμού που κυλά ανάμεσά τους, είναι ιδανικές για ατελείωτες περιπλανήσεις, ανάμεσα σε πέτρινα σπιτάκια και λουλουδιασμένες αυλές.

Στο διάσελο του Αφροδίσιου όρους δεσπόζει το εκκλησάκι του Αγίου Πέτρου και κάπου εκεί θα διακρίνετε τμήματα του αρχαίου ιερού της Ερυκίνης Αφροδίτης (7ος αι. π.Χ.).Αγκαλιασμένο από τα γορτυνιακά βουνά, το χωριό Δήμητρα διατηρεί ανέπαφη την αρχιτεκτονική και την παλιακή ατμόσφαιρα ενός αυθεντικού ορεινού οικισμού του Μοριά.

Ο Γάλλος περιηγητής του 18ου αιώνα Πουκεβίλ αναφερόταν στη Δήμητρα με την παλιά ονομασία Διβρίτσα, που στα αρβανίτικα σημαίνει «τόπος με πολλά νερά». Το σημερινό της όνομα οφείλεται στο αρχαίο ιερό της Ελευσίνιας Δήμητρας, υπολείμματα του οποίου έχουν ανιχνευτεί στην περιοχή.

Ερχόμενοι από μια μεγάλη πόλη και αντικρίζοντας το χωριό για πρώτη φορά, εντύπωση θα σας κάνει η ησυχία του. Γύρω από τη νοικοκυρεμένη πλακόστρωτη πλατεία με την εκκλησία του Αγίου Νικολάου είναι στημένα τα καφενεία και τα κλειστά εμπορικά μαγαζάκια, ενώ το σκηνικό συμπληρώνει o αειθαλής πλάτανος. Η περιπλάνηση στις ήσυχες γειτονιές αποτελεί πρόκληση για εξερεύνηση, ένα πραγματικό πισωγύρισμα στον χρόνο.

πηγή: travelstyle.gr