O μέγας εραστής της τράπουλας Νικ Δε Γκρικ, όταν δεν έπαιζε χαρτιά, διάβαζε Πλάτωνα και Αριστοτέλη για… ισορροπία! Κέρδιζε κι έχανε με την ίδια ευκολία μεγάλες περιουσίες στα χαρτιά. Σύμφωνα με τον αστικό μύθο, πέρασαν από τα χέρια του δύο δισ. δολάρια!
Για τους σπουδαίους ανθρώπους, η αναγνώριση έρχεται από τους υπόλοιπους, όταν πια η φήμη τους προηγείται του ονόματος τους. Ένας τέτοιος θρυλικός άνθρωπος, ήταν και ο Nick the Greek, που άφησε εποχή στα τυχερά παιχνίδια. Ακόμα και στις μέρες μας μνημονεύεται πολλές φορές το όνομα του, όταν κάποιος καταφέρει να πετύχει μια μεγάλη νίκη σε κάποιο τυχερό παιχνίδι, αλλά κυρίως σε παιχνίδια τράπουλας, όπως το πόκερ. Ο Νίκος Δάνδολος, όπως ήταν το κανονικό του όνομα, κατάφερε να γίνει μύθος στα τυχερά παιχνίδια και δεν απαρνήθηκε ποτέ το πάθος του. Όπως συνήθιζε να λέει:
«Η τύχη είναι μια γυναίκα κι αυτή η γυναίκα είναι ο έρωτας της ζωής μου» και όπως όλοι ξέρουμε, οι μεγάλοι έρωτες δεν ξεπερνιούνται ποτέ!
Nick the Greek: Η ζωή πριν τον μύθο
Ο Νίκος Δάνδολος γεννήθηκε στις 27 Απριλίου του 1883 και μεγάλωσε στη Σμύρνη. Η οικογένεια του ήταν εύπορη, καθώς ο πατέρας του ήταν έμπορος χαλιών και είχε νονό εφοπλιστή. Δεν είχε ιδιαίτερες δυσκολίες όσον αφορά το βιοποριστικό κομμάτι και ίσως ήταν ένας λόγος που δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία στα χρήματα. Αποφοίτησε από το «Ελληνικό Ευαγγελικό Κολέγιο» της Σμύρνης με πτυχίο στη φιλοσοφία, κάτι που δεν ακολούθησε φυσικά ποτέ με την έννοια αυτή καθ’ αυτή, μιας και το μεγάλο του πάθος ήταν ο τζόγος. Βέβαια, έγινε φιλόσοφος της τράπουλας. Στα 19 του χρόνια ο νονός του τον έστειλε στην Αμερική για να σπουδάσει και του έδινε μάλιστα χαρτζιλίκι 150 δολαρίων την εβδομάδα για να… περνάει. Το ποσό στην εποχή μας είναι ευτελές, αλλά τότε ήταν πολύ μεγάλο για τα δεδομένα της εποχής. Σάλπαρε από τον Πειραιά με το ατμόπλοιο «Georgia», μαζί με άλλους 344 Έλληνες για το μεγάλο όνειρο και δεν πίστευε σε καμία περίπτωση ότι όσο πλησίαζε στο λιμάνι της Νέας Υόρκης, η ζωή του δεν θα ήταν ξανά ίδια. Ούτε καν το όνομα του δεν θα ήταν ίδιο, μιας και ο Νίκος Δάνδολος θα έμενε στην ιστορία ως ο Νικ δε Γκρηκ.
ΝΙΚ ΔΕ ΓΚΡΙΚ: Τα πρώτα χρόνια στην Αμερική
Ο 19χρονος τότε Νίκος πήγε αρχικά στη Νέα Υόρκη, αλλά γρήγορα άλλαξε πολιτεία και μεταφέρθηκε στο Σικάγο, όπου είχε και τον πρώτο του έρωτα, δίχως να μακροημερεύσει πάντως. Ο χωρισμός αυτός τον έκανε να αλλάξει ξανά τόπο διαμονής και ο νέος σταθμός της ζωής του, ήταν το Μόντρεαλ του Καναδά. Αυτή ήταν και η αρχή του μύθου του. Έγινε φίλος με έναν διάσημο αναβάτη ιπποδρομιών και αρχίζει να παίζει στοιχήματα σε ιπποδρομίες. Μέσα σε μισό χρόνο κατάφερε να κερδίσει περίπου μισό εκατομμύριο δολάρια, αλλά όπως είπαμε και στην αρχή του άρθρου, τα χρήματα αυτά δεν είχαν καμία αξία για τον μεγάλο αυτόν τζογαδόρο. Επέστρεψε στο Σικάγο και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα τα είχε χάσει στα τυχερά παιχνίδια, καθώς ασχολήθηκε για πρώτη φορά με τα χαρτιά και τα ζάρια. Δεν πτοήθηκε καθόλου από το γεγονός αυτό και συνέχισε απλά να παίζει.
Αφιέρωσε πολύ χρόνο στο να διαβάζει για τα τυχερά παιχνίδια, να κατανοήσει άριστα τους κανόνες τους και έτσι σιγά – σιγά άρχισε να χτίζει τον μύθο του Νικ δε Γκρικ. Είχε για μέντορα του έναν πολύ μεγάλο τζογαδόρο της εποχής, τον Νέστορα, ο οποίος είχε από κοντά τον νεαρό τότε Νίκο, καθώς έβλεπε το άστρο του, αλλά και το πάθος που είχε για τα τυχερά παιχνίδια ο Δάνδολος. Ο Νέστορας φημιζόταν για τις γνώσεις του στα χαρτιά, αλλά και στα τυχερά παιχνίδια γενικότερα. Έτσι συνήθιζε να λέει: «Αν ο Θεός θέλει να μάθει να παίζει, θα έρθει σε μένα». Ήταν παρέα με τον Νικ σε όλα σχεδόν τα τραπέζια που έπαιζε ο Έλληνας παίκτης.
ΝΙΚ ΔΕ ΓΚΡΙΚ: Η γιγάντωση του μύθου
Ο Νικ έβλεπε ότι είναι πολύ μεγάλα πράγματα και έτσι υπήρχε μόνο ένας προορισμός για αυτόν. Η «Μέκκα του τζόγου» τον περίμενε και το Λας Βέγκας θα γινόταν η επόμενη στάση του στο μεγάλο ταξίδι του στην Αμερική. Εκεί βρήκε και το… λιμάνι του. Ήταν ξεκάθαρο του που θα κατέληγε ο Νικ. Εκεί άρχισε να παίζει μεγάλα ποσά σε τραπέζια πόκερ, στη ρουλέτα και στα ζάρια και γενικά σε ότι περιείχε αδρεναλίνη και τζόγο. Αυτά τα δύο πάνε πάντα μαζί. Επιδόθηκε σε μεγάλες παρτίδες, όπου είτε κέρδιζε είτε έχανε, δεν άλλαζε κάτι για τον Νικ. Άλλωστε έπαιζε πάντα για το παιχνίδι και την χαρά που το πρόσφερε και όχι για τα λεφτά. Ποτέ δεν τον ένοιαξαν τα λεφτά στη ζωή του άλλωστε. Νίκη και ήττα ήταν στη σκέψη του σιαμαίες έννοιες!
Πλέον ο Nick the Greek είχε εξελιχθεί σε τεράστιο μύθο και κάπως έτσι ο κόσμος ζητούσε να παιχθεί μια μεγάλη παρτίδα, ανάμεσα στον Νικ και τον καλύτερο παίκτη πόκερ στον κόσμο τότε, τον Τζόνι Μος. Η μάχη τους πήρε γρήγορα μεγάλες διαστάσεις και ακουγόταν από άκρη σε άκρη στις Η.Π.Α. Το καλοκαίρι του 1949 διοργανώθηκε ο «Μαραθώνιος πόκερ» όπως ονομάστηκε. Ο αγώνας ούτε λίγο ούτε πολύ διήρκησε πέντε μήνες, με τα διαλείμματα να είναι μόνο για τροφή, ύπνο και φυσική ανάγκη. Εκεί ο Νικ δε Γκρικ έχασε περίπου 2 εκ. δολάρια και όταν έμεινε εντελώς ταπί, είπε την θρυλική ατάκα: «Κύριε Μος θα πρέπει να σας αφήσω να φύγετε», εντελώς ατάραχος. Έπειτα αποσύρθηκε για να ξεκουραστεί. Η μονομαχία αυτή στην ουσία εκτόξευσε την φήμη του Λας Βέγκας, που καθιερώθηκε στην Αμερική ως πρωτεύουσα του τζόγου.
«Αμίγκο 500.000 με ένα τράβηγμα»
Σε μια άλλη παρτίδα πόκερ στο «Ελ Μορόκο» της Νέας Υόρκης, ο Νικ αντιμετώπισε τον νονό της μαφίας Κοστέλο. Το κοινό σε εκείνη την παρτίδα αποτελούταν από μεγάλα ονόματα, όπως ο βασιλιάς της Αιγύπτου Φαρούκ. Ο Νικ κέρδισε πολλές χιλιάδες δολάρια της μαφίας και ο χαμένος Κοστέλο εμφανώς εκνευρισμένος για την ήττα του, είπε τον Νικ δειλό. «Έλληνα, φεύγεις και δεν συνεχίζεις, γιατί είσαι δειλός!», του είπε συγκεκριμένα. Ο Νικ εντελώς ατάραχος, έδωσε την τράπουλα στον βασιλιά Φαρούκ για να ανακατέψει. Τότε λέει στον Κοστέλο: «Και τώρα αμίγκο, είπε στον Κοστέλο, έλα να τραβήξουμε από ένα χαρτί. Το μεγαλύτερο θα κερδίσει 500.000 δολάρια!». Ο Κοστέλο τότε μη μπορώντας να πιστέψει την απίστευτη πρόκληση του Έλληνα παίκτη, άναψε ένα πούρο, οι συνοδοί του έριξαν το παλτό τις πλάτες και αποχώρησε κοιτάζοντας τον Νικ με αυστηρό ύφος.
Το επόμενο πρωί, η εφημερίδα New York Times εξυμνούσε τον Έλληνα παίκτη και τον χαρακτήρισε τον «βασιλιά του πόκερ». Μάλιστα, τότε έγιναν φίλοι του και θαυμαστές του ο Τέλι Σαβάλας, ο Ωνάσης και ο Φρανκ Σινάτρα. Όλοι ήθελαν λίγη από τη λάμψη και τη δόξα του Νικ, παρότι και οι ίδιοι είχαν τρομερή φήμη και δύναμη, αλλά και χρήμα.
Άλλη μια ιστορία που δείχνει το πόσο πολύ δεν λογάριαζε το χρήμα, ήταν όταν την παραμονή πρωτοχρονιάς, είχε βρεθεί να χάνει κάπου στις 300.000 δολάρια και ένα λεπτό πριν αλλάξει ο χρόνος σηκώθηκε από το τραπέζι σαν να μην συμβαίνει τίποτα και είπε: «Ελπίζω η αλλαγή του χρόνου να φέρει και αλλαγή στην τύχη μου», κάτι που… εισακούστηκε. Το πρωί κέρδιζε κάτι παραπάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια. Μετά από όλα αυτά τα μεγαλύτερα καζίνο της χώρας του προσέφεραν δουλειά με πολλά λεφτά, καθώς ήταν πόλος έλξης όπου και αν πήγαινε, αλλά κυρίως για να μην τους ζημιώνει, καθώς κέρδιζε μεγάλα ποσά. Πάντα απαντούσε αρνητικά, καθώς ήθελε μόνο ένα πράγμα. Να τζογάρει, αυτό ήταν το πάθος του, το… όπιο του.
Το πάθος του με την φιλοσοφία
Ο Νικ δεν είχε πάθος μόνο με τον τζόγο όμως, καθώς όταν έπαιζε, διάβαζε πάρα πολύ Πλάτωνα και Αριστοτέλη. Ο θρύλος λέει, ότι μετά από μια χαμένη παρτίδα πόκερ, όπου απώλεσε ένα τεράστιο ποσό, αποτραβήχτηκε σε μια ήσυχη γωνιά του καζίνο και διάβασε το βιβλίο «Πλάτωνος Κρίτων». Όπως συνήθιζε να λέει όταν τον ρωτούσαν γιατί διαβάζει τόσο πολύ, απαντούσε πως: «Στην αρχαία φιλοσοφία, βρίσκεις γνώση, γαλήνη της ψυχής, διεξόδους και ισορροπία». Έτσι έβρισκε τρόπο να παραμένει ήρεμος ότι και αν γινόταν στα παιχνίδια.
Η φιλοσοφία του για τα παιχνίδια
Ο Νικ δε Γκρικ αγαπούσε τα τυχερά παιχνίδια και ήθελε να παίζει αδιαφορώντας για το πόσα θα κερδίσει ή πόσα θα χάσει. Απλά να παίξει. Η φιλοσοφία του για τον τζόγο, ήταν ότι πρέπει να χαίρεσαι το παιχνίδι και να μην σε νοιάζει στο τέλος τι θα γίνει. Ήττα και νίκη ήταν το ίδιο για αυτόν. Η χαρά του παιχνιδιού ήταν αυτό που αναζητούσε και η αδρεναλίνη που του πρόσφερε ο τζόγος. Ο Νίκος εξηγούσε πως κέρδιζε όχι απλά ποντάροντας, αλλά γνωρίζοντας τις πιθανότητες του παιχνιδιού και ποντάροντας αντίθετα σε άλλους παίκτες με προκαταλήψεις για το αποτέλεσμα, όπως και στην επιρροή της φήμης του στους άλλους παίκτες. Ένιωθαν δέος όταν αντιμετώπιζαν τον Νικ δε Γκρικ και αυτό λειτουργούσε υπέρ του Έλληνα παίκτη, καθώς οι αντίπαλοι του δεν έπαιζαν με ηρεμία, αλλά με ταραχή που αντιμετώπιζαν τον θρύλο του τζόγου.
Πάντως, είχε αγαπημένα παιχνίδια και δεν έπαιζε απλά για να παίξει. Κάποια τα απολάμβανε πραγματικά. Σύμφωνα λοιπόν με την ανιψιά του, ο Δάνδολος ιεραρχούσε τα παιχνίδια ως εξής: Άλογα, χαρτιά, ζάρια, ρουλέτα. Ο ίδιος αντιμετώπιζε μάλλον σκωπτικά την ατυχία του στον ιππόδρομο: «Τα ρημάδια τα τετράποδα, βλέπεις, τις περισσότερες φορές τρέχουνε με τα τρία μόνο ποδάρια…», συνήθιζε να λέει αστειευόμενος έπειτα από κάποιο χαμένο στοίχημα στα άλογα.
«Ο μικρός Αλ από το Πρίνστον»
Σε κάποιες από τις πολλές δεξιώσεις που έκανε σπίτι του, ο Νικ είχε καλεσμένο τον μυθικό Άλμπερτ Αϊνστάιν, τον οποίο όμως δεν ήξερε πως να τον κάνει να αισθανθεί οικεία, διότι όλοι οι υπόλοιποι φίλοι του ήταν συνήθως από τον χώρο των τυχερών παιχνιδιών. Είχε άγχος για το πως θα συμπεριφερθούν οι υπόλοιποι σε έναν μεγάλο επιστήμονα. Δεν έβρισκε τρόπο όμως και τότε πήρε την απόφαση να τον συστήσει ως κάποιον άλλον, πιστεύοντας ότι δεν γνωρίζουν ακριβώς ποιος είναι ο φίλος Άλμπερτ. Τότε, τον σύστησε ως «τον μικρό Άλμπερτ από το Πρίνστον, που ελέγχει την δράση εκεί», όπως είπε χαρακτηριστικά.
Nick the Greek: Ο μύθος που πέθανε άφραγκος
Ο μύθος λέει ότι ο Νικ δε Γκρικ είχε καταφέρει να περάσει από την απόλυτη φτώχεια στην πλούσια ζωή, περίπου 75 φορές στην ζωή του, καθώς ποτέ δεν έβαζε όρια και φραγμούς στο παιχνίδι του. Έπαιζε μέχρι τελικής πτώσεως και συχνά έχανε εκατομμύρια σε ένα βράδυ, αλλά εξίσου εύκολα τα κέρδιζε ξανά. Εκτιμάται ότι στην διάρκεια της ζωής του, κέρδισε και έχασε πάνω από 500 εκ. δολάρια, νούμερο εξωφρενικό για την εποχή εκείνη. Κάποιοι άλλοι μύθοι λένε για 2 δις δολάρια. Ήταν όμως και μεγάλη ψυχή, καθώς υπολογίζεται ότι δώρισε σε φιλανθρωπίες πάνω από 40 εκ. δολάρια. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του όμως είχε μείνει με ελάχιστα χρήματα και έπαιζε μικρά ποσά σε κάποια καζίνο της Νότιας Καλιφόρνιας όπου και διέμενε. Ο άνθρωπος που πόνταρε με ευκολία 100.000 δολάρια σε μια και μόνο παρτίδα, έφτασε να παίζει με μάρκες αξίας 5 δολαρίων.
Όταν τον ρωτούσαν πως έφτασε σε αυτό το σημείο, απαντούσε απλά: «Έτσι είναι η ζωή» και συνέχιζε να παίζει. Δεν τον ένοιαξε ποτέ να γίνει πλούσιος από τον τζόγο, είχε εξευτελίσει εντελώς την αξία των χρημάτων και είχε δοθεί ολοκληρωτικά στην απόλαυση του παιχνιδιού. Αυτός ήταν ο Νικ δε Γκρικ, ένας εραστής της τύχης και ένας τζέντλεμαν της τσόχας. «Το αμέσως καλύτερο πράγμα από το να παίζεις και να κερδίζεις είναι το να παίζεις και να χάνεις. Το βασικό είναι να παίζεις», αυτό ήταν το μότο της ζωής του μεγαλύτερου τζογαδόρου στον κόσμο.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο δωμάτιο του πολυτελέστερου ξενοδοχείο του Λας Βέγκας, όπου μπορεί να μην είχε τα χρήματα του παρελθόντος, αλλά για τον Νικ δε Γκρικ πάντα υπήρχαν φίλοι για να τον βοηθήσουν. Άφησε την τελευταία του πνοή τα Χριστούγεννα του 1966 σε ηλικία 83 ετών, προδομένος από την καρδιά του, ενώ είχε περάσει και βαριά πνευμονία. Τ0 1979 έγινε ο πρώτος και μοναδικός Έλληνας που μπήκε στη λίστα με τους κορυφαίους παίκτες πόκερ στον κόσμο.
Χρυσό φέρετρο με Ρήγα σπαθί
Οι φίλοι του δεν τον ξέχασαν και κανόνισαν να κηδευτεί όπως άρμοζε σε έναν μύθο, μα πάνω από όλα καλό άνθρωπο. Έτσι οργάνωσαν μια πλουσιοπάροχη κηδεία, όπου το φέρετρο ήταν χρυσό και όσοι παραβρέθηκαν στην κηδεία του, εναπόθεσαν συμβολικά εκτός από λουλούδια και ένα φύλλο Ρήγα σπαθί. Το αγαπημένο του θρυλικού Nick the Greek. Στο τελευταίο αντίο έδωσαν το παρών σταρ του Χόλιγουντ, μαφιόζοι, πολιτικοί και κάθε λογής άνθρωποι, καθώς αυτός ήταν ο Νίκος Δάνδολος. Ένας άνθρωπος που έζησε τα πάντα σε βαθμό ακραίας υπερβολής, αλλά πάντα με σεβασμό προς τον συνάνθρωπο του. Τα λόγια του μυθικού Φρανκ Σινάτρα το επιβεβαιώνουν. «Νικ, υπήρξες τόσο αγνός κι έντιμος, ώστε η μόνη περιουσία που είχες ήταν οι αγαθοεργίες σου», είπε κλαίγοντας στην κηδεία του.
Η ζωή του Νικ δε Γκρικ έγινε ταινία και έχει εμπνεύσει πολλούς από τότε να στήσουν ταινίες με θέμα τα τυχερά παιχνίδια. Τόσο μεγάλη είναι η επιρροή του Νίκου Δάνδολου, ή μάλλον τόσο μεγάλος είναι ο μύθος του Nick the Greek.
Nick the Greek quοtes
Ένας τέτοιος άνθρωπος που έχει φάει την ζωή με το κουτάλι και έχει ξεφτιλίσει τόσο πολύ την αξία του χρήματος, έχει να πει και μεγάλες ατάκες. Όπως αρμόζει στους θρύλους, όταν λένε κάτι έξυπνο, μένει στην ιστορία, διότι έχει άλλη βαρύτητα αν το πει ο Νικ δε Γκρικ και άλλος κάποιος… κοινός θνητός. Ας δούμε παρακάτω συγκεντρωμένες κάποιες από τις ατάκες του που έγραψαν ιστορία:
➨ «Το αμέσως καλύτερο πράγμα από το να παίζεις και να κερδίζεις είναι το να παίζεις και να χάνεις. Το βασικό είναι να παίζεις.»
➨ «Τα ρημάδια τα τετράποδα, βλέπεις, τις περισσότερες φορές τρέχουνε με τα τρία μόνο ποδάρια…»
➨ «Η τύχη είναι μια γυναίκα κι αυτή η γυναίκα είναι ο έρωτας της ζωής μου.»
➨ «Ελπίζω η αλλαγή του χρόνου να φέρει και αλλαγή στην τύχη μου.»
➨ «Έχω γίνει από φτωχός πλούσιος εβδομήντα πέντε φορές.»
➨ «Κύριε Μος θα πρέπει να σας αφήσω να φύγετε.»
(με πληροφορίες από foxcasino.gr. mixanitouxronou.gr, greekreporter.com)
Archie Karas, ο Έλληνας τζογαδόρος που κέρδισε 40 εκατ. δολάρια και τα έχασε όλα
