3.500 – 4.000 νεκροί – Οι απίστευτες σκηνές στο κέντρο της Αθήνας και οι τραγικές ελλείψεις ακόμα και στα νεκροτομεία
Οι καύσωνες στη διάρκεια του καλοκαιριού στη χώρα μας, είναι ένα μάλλον συνηθισμένο φαινόμενο. Ένας από αυτούς όμως, έμεινε στην μετεωρολογική, και όχι μόνο, ιστορία.
Το 1987, ήταν μια χρονιά ακραίων καιρικών φαινομένων. Ο Μάρτιος ήταν ένας μήνας ασυνήθιστα παρατεταμένων χιονοπτώσεων. Τη Δευτέρα 9/3/1987, το πάχος του χιονιού στο κέντρο της Αθήνας, έφτασε τα 10-15 cm, ενώ ως τις 17 Μαρτίου, έπεφταν χιόνια σε Αττική και Εύβοια και οι θερμοκρασίες ήταν καθαρά πολικές. Στη Νέα Φιλαδέλφεια -4°C, στο Τατόι -7°C και στα Τρίκαλα Θεσσαλίας -18°C ! (Γιώργος Μελανίτης, “Ο Καιρός και τα Μυστικά του”).
Η θεωρία “βαρύς χειμώνας – βαρύ καλοκαίρι” δεν γίνεται αποδεκτή από την επιστήμη της Μετεωρολογίας, ωστόσο, το 1987, υπήρξε απόλυτη “επιβεβαίωσή” της.
Ο όρος “καύσωνας” (<μτγν. καύσων) χρησιμοποιείται στη χώρα μας για να περιγράψει μια παρατεταμένη περίοδο πολύ θερμού καιρού. Ο διεθνής όρος είναι heat wave (θερμό κύμα).Σύμφωνα με το «Χρηστικό Λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας» της Ακαδημίας Αθηνών, έκδοση 2014, ο καύσωνας είναι «εξαιρετικά υψηλή θερμοκρασία του αέρα( για την Ελλάδα, ίση ή μεγαλύτερη των 39 βαθμών Κελσίου κατά τη διάρκεια της ημέρας και μεγαλύτερη των 26 κατά τη νύχτα), η οποία συνοδεύεται από άπνοια, παρατηρείται σε ευρεία γεωγραφική έκταση και διαρκεί δύο τουλάχιστον εικοσιτετράωρα».
Καύσωνες είχαμε και τα προηγούμενα χρόνια και μάλιστα με θύματα: 20-26 Αυγούστου 1958, με ρεκόρ θερμοκρασίας 47,2°C στα Τρίκαλα και 500 – 600 νεκρούς, στις 10/7/1977 με 48°C σε Ελευσίνα και Τατόι, 25/6/1982, με 44,6°C στη Νέα Φιλαδέλφεια και 43,8°C στα Τρίκαλα (και 40 νεκρούς). Ωστόσο, ο καύσωνας του 1987 ήταν πραγματικά απίστευτος…
Ήδη από τις 18 και 19 Ιουλίου, η θερμοκρασία άρχισε να ανεβαίνει απειλητικά στους 38-39°C. Στις 20 Ιουλίου, η θερμοκρασία έφτασε στους 40°C και ως τα ξημερώματα της 28ης Ιουλίου, οι μέγιστες θερμοκρασίες ήταν σταθερά πάνω από 40°C (max Ελευσίνα 45°C, Νέα Φιλαδέλφεια 44°C), με μέση τιμή τους 43°C. Οι ελάχιστες θερμοκρασίες κυμαίνονταν από 29°C – 32°C με μέση τιμή τους 31°C. Έτσι, σε συνδυασμό με την πλήρη άπνοια και την έντονη υγρασία, η κατάσταση ήταν κάτι παραπάνω από τραγική και αφόρητη… Κάθε μέρα ήταν χειρότερη από την προηγούμενη… Κλιματιστικά δεν υπήρχαν σχεδόν πουθενά, οι ανεμιστήρες ήταν ανεπαρκείς και αν προσθέσουμε ότι όλοι σχεδόν αγνοούσαν τα στοιχειώδη μέτρα προφύλαξης από τις υψηλές θερμοκρασίες ήταν αναμενόμενο να έχουμε τραγικές συνέπειες…
Τα διαμερίσματα – κλουβιά μετατράπηκαν σε φούρνους, όπου έχασαν τη ζωή τους εκατοντάδες, ηλικιωμένοι κυρίως, άνθρωποι. Οι νεκροί σύντομα ξεπέρασαν τους 1.000… Καθώς πολλές οικογένειες είχαν ήδη ξεκινήσει τις διακοπές τους, συνέβαινε το εξής απίστευτο: Τα δελτία ειδήσεων καλούσαν ονομαστικά εκατοντάδες οικογένειες που βρίσκονταν στην εξοχή, να επικοινωνήσουν με την Αστυνομία για “σοβαρή οικογενειακή τους υπόθεση”. Αφορούσε κάποιον δικό τους, ηλικιωμένο άνθρωπο που είχαν αφήσει πίσω και δεν άντεξε τον καύσωνα. Τα νεκροτομεία ήταν γεμάτα και “άνοιξαν” και εκείνα του Στρατού. Εκατοντάδες νεκροί παρέμεναν άταφοι, γιατί δεν υπήρχαν διαθέσιμοι χώροι στα νεκροταφεία.
“Σε Τρένα οι Νεκροί”, όπως έγραφε σε πρωτοσέλιδο και το “Έθνος”… Ο όρος θερμοπληξία μπήκε για τα καλά στη ζωή των Ελλήνων…
Και μέσα σε όλη την τραγική αυτή κατάσταση, ήρθε και το αθάνατο ελληνικό δαιμόνιο να συνδυαστεί με τον (επίσης αθάνατο) επιτήδειο Έλληνα για να εκμεταλλευτεί και τον καύσωνα. Όπως γράφει στο μπλογκ του, ο μεγάλος μετεωρολόγος Δημήτρης Ζιακόπουλος: “Στην οδό Πανεπιστημίου, συμπατριώτες μας πουλούσαν στους ταλαίπωρους διαβάτες νερό σε πλαστικά ποτήρια, σε απίστευτα υψηλές τιμές…”! Βλέπετε, δεν υπήρχαν τότε τα μπουκαλάκια εμφιαλωμένου νερού.
Ο καύσωνας, αφρικανικής προέλευσης, έφυγε, αφήνοντας πίσω του χιλιάδες νεκρούς. Σχεδόν όλοι στο διαδίκτυο, αναφέρονται σε 1.000 – 1.500 νεκρούς. Εμείς, θα στηριχτούμε στα βιβλία των κορυφαίων μετεωρολόγων Δ. Ζιακόπουλου και Γ. Μελανίτη, που θεωρούμε σαφώς πιο έγκυρα.
Ο Γ. Μελανίτης, στο βιβλίο του που αναφέραμε και παραπάνω, γράφει ότι οι νεκροί ήταν περισσότεροι από 3.500 (οι 2.500 απ’ αυτούς στην Αθήνα). Και ο Δ. Ζιακόπουλος στο βιβλίο του “Καιρός: Ο Γιος της Γης και του Ήλιου”, τόμος ΙΙ “η πρόγνωση”, αναφέρει ότι οι νεκροί, συνολικά, έφτασαν τους 4.000. Από το 1988, άρχισε η μαζική εγκατάσταση κλιματιστικών σε δημόσια κτίρια αλλά και στα σπίτια, κι έτσι οι καύσωνες των επόμενων ετών ήταν, σχετικά, ανώδυνοι…
